De Sint-Annakapel in het Sint-Mangklooster Oudste bewaard gebleven doodsdans in Beieren

De Dans van de Dood in de Kapel van het St. Mang Klooster in Füssen maakt indruk met 20 individuele scènes in paren geschilderd op houten panelen in Tempera (totale afmeting 516 x 344 cm). In 1602 kreeg de Allgäu-schilder Jakob Hiebeler de opdracht deze grafkapel te restaureren en in te richten. Tijdens de Raad van Bazel (1431 – 1449) woedde de pest daar in 1439. Het was de eerste van de twee beroemde doodsdansen die in Füssen als voorbeeld dienden. In 1554 ontstond het stenen kistdeksel (grafschrift), waarop abt Gregor von Füssen samen met de Grim Reaper is afgebeeld. In de bovenste rij van de dubbele foto’s van de Füssen Dans van de Dood dwingt de vertegenwoordigers van de spirituele en wereldlijke autoriteiten om hem te volgen. Onder hen leidt hij de dokter, koopman, verhuurder, geldschieter, boer, heks, speler, maagd, kind en schilder het rijk in, vaak met muzikale begeleiding. Zo blaast de dood een Pommer (een houtblazersinstrument dat lijkt op een sjaal) in het gezicht van de prinses en vraagt haar naar de laatste dans. De Doodsdans van Füssen is de oudste overlevende doodsdans in Beieren en vandaag de dag een van de belangrijkste monumentale dansen van de dood in Europa. Füssen werd een centrum van death dance iconografie naast Basel, Lübeck, Luzern en Wenen.